Racjonalność, recepta na Życie..
Proza Miłości rozdział 15 Czasem wszystko się rozjeżdża. Myśli, rytm, sen, ludzie. Zaczynasz tęsknić nie za kimś, ale za stanem — za normalnością, za chwilą, w której świat nie walił się od środka. Za oddechem bez analizy, za prostotą gestu, za ciszą, w której nie trzeba nic tłumaczyć. I wtedy człowiek siada, zapisuje, żeby nie zwariować. Żeby choć słowem złapać równowagę. PO PROSTU TĘSKNIĘ ZA NORMALNOŚCIĄ Pełny chaos. Strumień świadomości. Każdy jest w swoim czasoprzestrzennym wymiarze i na swój sposób szuka szczęścia. Bo szczęście to ciepły, miły koc. Jestem uważny, bardzo rozważny. Dużo nie ważę, ale wiem, że ważny jestem — dla siebie samego. Choć czasami czuję, że wsiadłem, przysiadłem w złym przedziale, w złym rozdziale. Jadę niekomfortowo, zbieram odciski, zaklejam je plastrem, czekam na rezultaty — bez z góry obranej daty. Czasami odklejam się od własnej tożsamości. Cierpię w środku, a na zewnątrz klepię wszystkich anfas . Z boku się przyglądam — bez obecności, z litości, ni...